چه آرام درخود شکستم

عشق اونه که هیچ وقت نگی متاسفم

چه آرام درخود شکستم

عشق اونه که هیچ وقت نگی متاسفم

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد

ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻋﺸﻖ، ﺑﻪ ﺭﺳﻮﺍ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽﺍﺭﺯﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽﺍﺭﺯﺩ


ﺩﻓﺘﺮ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ ﻭﺍ ﮐﻦ ﻭ ﻧﺎﻣﯽ ﺑﻨﻮﯾﺲ

ﺳﻨﺪ ﻋﺸﻖ ،ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽﺍﺭﺯﺩ


ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﻧﺮﺳﯿﺪﻥﻫﺎﯾﻢ
ﮐﻮﺷﺶ ﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽ ارزد


ﮐﯿﺴﺘﻢ ؟… ﺑﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺳﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ
ﺣﺘﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﯿﺎ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽﺍﺭﺯﺩ


ﺑﺎ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺘﻦِ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻣﻢ
ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪﯼ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽﺍﺭﺯﺩ


ﺩﻝ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺒﺪﯼ ، ﻋﺸﻖ ،ﺑﻪ ﻧﯿﻞ ﺗﻮ ﺳﭙﺮﺩ
ﻧﮕﻬﺶ ﺩﺍﺭ، ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽﺍﺭﺯﺩ


ﺳﺎﻝﻫﺎ ﮔﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﯿﻠﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻏﺰﻟﻢ
ﺻﺒﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺮﻡ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽﺍﺭﺯﺩ!!!