کمتر کسی است که بداند در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد ،که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده است!
جالب است بدانید که این روز در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۳ روز پس از ولنتاین فرنگی!
این روز (سپندار مذگان ) یا ( اسفندار مذگان) نام داشته است. فلسفه ی بزرگداشتن این روز به عنوان ( روز عشق )به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند ، هر یک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند.
به عنوان مثال روز اول ( روز اهورا مزدا ) ، روز دوم ، روز بهمن ( سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است،روز سوم اردیبهشت یعنی ( بهترین راستی و پاکی) که باز از صفات خداوند است ، روز چهارم شهریور یعنی ( شاهی و فرمانروایی آرمانی) که خاص خداوند است و روز پنجم ( سپندار مذ) بوده است.سپندار مذ لقب ملی زمین است.یعنی گستراننده، مقدس، فروتن.زمین نماد عشق است چون با فروتنی ، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد.زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پرمهر خود امان می دهد.به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به عنوان نماد عشق می پنداشتند.در هر ماه، یک بار ،نام روز و ماه یکی می شده استکه در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می شد جشنی ترتیب می دادند متناسب با نام آن روز و ماه.
مثلا شانزدهمین روز هر ماه مهر نام داشت که در ماه مهر (مهرگان) لقب می گرفت.همین طور روز پنجم هر ماه (سپندار مذ یا اسفندارمذ) نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندارمذ نام داشت ،جشنی با همین عنوان می گرفتند.
سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کردند. در این روز زنان به شوهران و پسران خود با محبت هدیه می دادند.مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده ، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می کردند.
آری ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است ، به مناسبت های گوناگون جشن می گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می گذرانده اند.این جشن ها نشان دهنده ی فرهنگ ،نحوه ی زندگی ،خلق و خوی ،فلفسه ی حیات و کلا جهان بینی ایرانیان باستان است.
امروز روز عشق است و عشق ،بیادماندنی ترین درسی است که خداوند به انسان آموخت...
تو را دوست می دارم
طرف ما شب نیست
صدا با سکوت آشتی نمی کند
کلمات انتظار می کشند
من با تو تنها نیستم
هیچ کس با هیچ کس تنها نیست
شب از ستاره ها تنها تر است ...
طرف ما شب نیست
چخماق ها کنار فتیله بی طاقتند
خشم کوچه در مشت توست
در لبان تو ، شعر روشن صیقل می خورد
من تو را دوست می دارم
و شب از ظلمت خود وحشت می کند.
(روز سپندارمذگان مبارک)
سلام خسته نباشین تا حالا این چیزارو نشنیده بو دم ممنونم از تون اطلاعات خوبی بود از اینکه مرتب هم به من سر میزنی تشکر میکنم موفق باشین
سلام و درود بر دوست خوبم سحر .روز عشق بر تو هم مبارک باد.این روزا درگیر امتحانات دانشگاه بودم.ممنون از اینکه به من سر زدی
